Prije 24 godine, na današnji dan, ubijen je ministar odbrane tadašnje SR Jugoslavije, Pavle Bulatović.
U to vrijeme, kada se dogodio atentat na Bulatovića, ministar unutrašnjih poslova Crne Gore bio je Vukašin Maraš, a šef SDB-a Duško Marković.
Do danas je ostalo nepoznato ime ubice i nalogodavca (ili više njih) ovog zločina, koji je tada potresao sve građane SRJ, jer je ubijen u narodu omiljen čovek, koga su krasili poštenje, stručnost, hrabrost i nesebičnost.
Pavle Bulatović ubijen je u restoranu „Rad” na Banjici u predvečerje.
U trenutku likvidacije bio je u društvu Vuka Obradovića, tadašnjeg direktora Ju garant banke i Mirka Kneževića, upravnika restorana.
Usmrćen je na mjestu, a dva hica pogodila su i Kneževića.
Rekonstrukcijom zločina ustanovljeno je da je ubica, preko neosvijetljenog fudbalskog terena, prišao zadnjoj strani restorana i, kroz zatvoren prozor, ispalio više rafala iz automatskog oružja, a potom neometano pobjegao.
Savezna vlada i tada vladajuća Socijalistička partija Srbije saglasile su se u ocjeni da je likvidacija Bulatovića teroristički čin naručen iz inostranstva.
Skupština SRJ povjerila je lideru Srpske radikalne stranke, Vojislavu Šešelju predsjedavanje anketnim odborom, koji je trebalo da ispita ubistvo.
Zaključak obimnog izveštaja, koji je odbor pripremio i objavio, bio je da je Bulatović likvidiran jer je pokušao da spriječi mahinacije prilikom nabavke vojne opreme.
Nikakve strane službe i terorizam nisu pomenuti u izvještaju. U izvještaju se spominje Budvanin Ivan Delić. On je negirao povezanost sa zločinom, navodeći da ima svjedoke da je u to vrijeme boravio u Budvi.
Pavle Bulatović rođen je 1948. godine u Gornjim Rovcima, u opštini Kolašin. Diplomirao je na Ekonomskom fakultetu u Podgorici, gdje je radio kao asistent, a potom je bio glavni i odgovorni urednik univerzitetskog lista „Univerzitetska riječ”. Obavljao je dužnost ministra unutrašnjih poslova Crne Gore, zatim saveznog ministra unutrašnjih poslova i ministra odbrane SR Jugoslavije. Skromnog ponašanja i načina života, Bulatović nije želio da ga prati obezbjeđenje. Upitan, jednom prilikom, zašto ne vodi više računa o svojoj bezbjednosti, odgovorio je: „Ako bi mene ubili, ni manje štete, ni veće bruke za državu“.
Sve što je, kažu, vezano za ovaj zločin još uvek je pod velom tajne. Ni nakon toliko vremena nije ostvarena minimalna saradnja između Uprave bezbednosti, Generalštaba VJ i MUP-a Srbije sa Ministarstvom unutrašnjih poslova Crne Gore i crnogorskim bezbjednosnim strukturama u rasvljetljavanju ovog kukavičkog zločina.
(Borba)