Poslije predsjedničkih izbora u Crnoj Gori razmatraju se opcije zaokreta u politici novog predsjednika, prije svega na polju ekonomije, spoljne politike i regionalnih odnosa.
Nakon pobjede na izborima poručio je da neće više biti trzavica među komšijama, a njegove pristalice slavile su uz povike “Crna Gora i Srbija to je jedna familija”.
„Zalagaću se za dobrosusjedske odnose“, stavio je Jakov Milatović u prvi plan petogodišnjeg mandata u inauguracionom govoru.
Crnogorski predsjednik je naglasio da će sa svoje pozicije raditi na pomirenju društva u Crnoj Gori, koje je, kako je naglasio, bilo žrtva vještački formiranih podela.
Predsjednik Saveza Srba iz Crne Gore Željko Čurović rekao je za Internet portal RTS-a da je Savez, koji nije politička organizacija, osnovan sa zadatkom očuvanja identiteta srpskog naroda u Crnoj Gori i da svojim radom „razbijaju narativ mržnje koji je preplavio crnogorsku političku scenu“.
Smatra da su interesi Srbije i Crne Gore isprepletani od emotivnih do ekonomskih. Dao je svoje viđenje na koji način se jačaju odnosi matice i srpskog naroda u dijaspori i šta najviše pritiska Srbe u Crnoj Gori.
Poslije 32 godine dominacije na političkoj sceni, Milo Đukanović je poražen. Sada stupa Milatovićeva „Evropa sad“, šta to znači građanima?
Gospodin Jakov Milatović je zajedno sa svojim partijskim drugom Milojkom Spajićem, dok su bili ministri u Vladi Crne Gore, predložio ekonomski program Vladi, pod nazivom „Evropa sad“.
Taj program je donio građanima sto odsto uvećana lična primanja i na tim krilima punijih novčanika, izabran je i gospodin Milatović i njegova današnja partija Evropa sad.
Da li će ovaj program biti održiv dugoročno pokazaće vrijeme. Ne bih volio da se obistine sumnje, da je taj program bio marketinški potez radi formiranja političke strukture. Uostalom, ekonomski program sprovodi Vlada Crne Gore.
Da li su Srbija i Crna Gora jedna familija, samo komšije ili nešto treće?
Veoma je pohvalno nastojanje gospodina Milatovića da uspostavi što bolje regionalne odnose, pogotovo sa Srbijom. Kako je sam izjavio u predizbornoj kampanji „Srbija je za Crnu Goru više od komšije…“
Lično tvrdim da Crna Gora ne može opstati kao država bez Srbije, a dvadeset godina je služila za potkusurivanje interesa velikih sila u negativnom odnosu sa Srbijom. Takođe smatram da bez dobrih odnosa sa Crnom Gorom, Srbija će teško imati vodeću ulogu na Balkanu. Interesi Srbije i Crne Gore su isprepletani od emotivnih do ekonomskih kroz vrijeme postojanja, kao jedan narod koji su razdvojila zla vremena.
Na proslavljanju pobjede gospodina Milatovića se čula pjesma „Crna Gora i Srbija to je jedna familija“. To su pjevale pristalice jednog od kandidata u prvom krugu predsedničkih izbora Andrije Mandića, koji ih je pozvao da glasaju za gospodina Milatovića da bi se srušio Milo Đukanović.
Tom pjesmom je upućena poruka Milatoviću kud crnogorski brod treba da plovi ako hoće održivost na površini.
Na koji način se jačaju odnosi matice i srpskog naroda u dijaspori i kako tome doprinosi Savez Srba iz Crne Gore koji postoji od 2019. godine?
Odnosi bratskog naroda se jačaju bratskom ljubavlju i podrškom u nevolji, što nije bio slučaj zadnjih dvadeset godina, kad je režim Crne Gore neosnovano isticao „velikosrpsku hegemoniju koja hoće da potre Crnu Goru kao državu.“
Savez Srba iz Crne Gore je osnovan po blagoslovu tadašnjeg mitropolita Amfilohija, sa osnovnim zadatkom očuvanja identiteta srpskog naroda koji je poslije KiM najviše ugrožen u Crnoj Gori.
Naša je dužnost da kroz kulturološki vid aktivizma održimo nit jednovjernog naroda srpskog u Crnoj Gori i Srbiji i budemo spona uzajamne bratske ljubavi i poštovanja. Da svojim radom razbijamo narativ mržnje i razdora, koji je preplavio crnogorsku političku scenu.
Šta najviše boli Srbe u Crnoj Gori kojih ima oko 30 odsto?
Boli ih nepravda i ponižavajući odnos crnogorskog režima od 1945. do 2020. godine. I taman kad su pomislili da je konačno sinulo „sunce slobode“, uvidjeli su prevaru kojom su ih obavijestili da Srbi ne mogu učestvovati u izvršnoj vlasti.
Tu vrstu nacionalne diskriminacije mislim da ne doživljava nijedan narod u svijetu osim Srba u Crnoj Gori. Plašim se da se i sada vodi polujavna polemika u političkim i diplomatskim krugovima da predstavnici srpskih političkih struktura ne mogu biti učesnici u izvršnoj vlasti.
Još jedan paradoks je veoma bolan – Srbi su proglašeni nacionalnom manjinom po Ustavu Crne Gore, kao i Bošnjaci, muslimani, Albanci, Hrvati, Romi i drugi. Svima osim Srbima je umanjen cenzus na izborima. Svaka vlada u Crnoj Gori, obavezna je da u izvršnu vlast prihvati predstavnike manjina osim Srba.
U Crnoj Gori živi oko 30.000 Srba koji su izbjeglice iz Krajine i BiH, kao i oni koji su izbjegli od „demokratskog“ režima iz Albanije, u kojoj je zabranjeno prezime na „ić“. Ti ljudi nemaju pravo glasa već 30 godina, samo zato što su Srbi. A stekli su ga po svim domaćim i međunarodnim standardima.
Srbi koji žive van Crne Gore, recimo u Srbiji, nemaju pravo glasa za razliku od drugih koji nijesu Srbi, a žive van Crne Gore, koji imaju pravo glasa.
Srbi koji su rođeni u Crnoj Gori, a žive u Srbiji, smatraju se strancima u Crnoj Gori i po tom osnovu plaćaju porez na očevinu kao stranci.
Krucijalno pitanje je asimilacija Srba u Crnoj Gori. Da je tako govore činjenice: srpski jezik i ćirilično pismo je izbačeno iz sistema obrazovanja, pisci, pjesnici, istoričari srpski su takođe izbačeni iz obrazovanja. Zar to ne vodi asimilaciji Srba?
Činjenica da je na zadnjem popisu 60 odsto građana Crne Gore govorilo srpskim jezikom, a da se taj procenat danas kreće oko 45 odsto, čini razliku od oko dvadeset procenata. Sa navedenim zabranama i diskriminacijom Srba, ovim trendom za deset godina će se svesti na 20 odsto građana Crne Gore koji će govoriti srpskim jezikom.
Da li će novi predstavnici vlasti imati kapaciteta da isprave diskriminaciju i spriječe asimilaciju 30 odsto svojih građana, vrijeme će pokazati.
Savez Srba uspostavlja blisku saradnju sa institucijama države Srbije i SPC. Tu je i Pravoslavna fondacija za finansiranje projekata. Koji je Vaš posljednji projekat?
Da, mi uspostavljamo blisku saradnju sa institucijama države Srbije i SPC, prosto što je Srbija matica svih Srba ma gdje se nalazili i mi smo dužni po programu koji je blagoslovio mitropolit Amfilohije da održavamo tu vrstu saradnje.
Savez je u okviru svog djelovanja osnovao Pravoslavnu fondaciju da bi mogli i na širem pravoslavnom polju činiti aktivnosti.
Naš posljednji projekat je dokumentarni dugometražni film Crna Gora – međa istine i laži koji govori o istorijskim činjenicama sa arhivskom podlogom o onome što nas dijeli i razdvaja sa novokomponovanim narativom antisrpstva.
Kostur toga filma je „Velika skupština srpskog naroda“ ili kako je zovu „Podgorička skupština“ koja je održana 1918. u Podgorici, na kojoj su učestvovali predstavnici dvije političke opcije – bjelaši i zelenaši. O toj temi u filmu govori akademik Slavenko Terzić.
Vi ste i predsednik Saveza guslara Srbije, gusle je prepoznao Unesko, do koga još treba da dopru reski zvuci drevnog instrumenta?
Gusle su biblijski instrument, kojim se eto, najduže i najviše služi srpski narod. Nije to slučajno očigledno. Gusle su uz SPC najviše doprinijele održivosti u očuvanju slobode i imena srpskoga. One su uvijek bile bedem odbrane u zlim vremenima za srpski narod.
Tačno je da je Unesko prepoznao gusle i njihovu vrijednost drevnog instrumenta i zaštitio pjevanje uz gusle kao nematerijalnu kulturnu baštinu srpskog naroda.
Gusle su najstariji instrument srpskog naroda i kao takve se moraju sačuvati i poštovati. One su narodni instrument i njih narod kao takve prepoznaje.
Gusle treba da prepozna sistem i Ministarstvo kulture kome je to zadatak da čuva i pomaže tradiciju srpskog naroda.
pogled.me