Za one iz SNS smo čuli, ali hajdemo malo da pričamo i o sendvičarima Viktorije Nuland. Pomenuta podsekretarka Stejt departmenta, koja je onomad dijelila sledovanje zigotima ukronacizma na Majdanu, mogla bi ponovo da zaduži svoju čuvenu plastičnu kesu.
Jer, otkako je Aleksandar Vučić odbio jovanjdanski ultimatum zapadne petorke o Kosovu, pa sve zaključno sa poslednjim sumornim dešavanjima, primjećujemo vijugavi red onih koji bi vrlo rado bili abonenti „dame medenjaka“. A, ima ih i u okruženju predsjednika.
Poslije tragedija u školi „Vladislav Ribnikar“ i selima oko Mladenovca, koje su potresle cijelu zemlju, iz petooktobarskog mutljaga izronili su olinjali otporaši, otimači skupštinskog namještaja, glasači iz Bodruma, rukoljubi Madlen Olbrajt, bivše diplomate na steroidima, zaslužni držači parole „Beograd je svijet“, mirditanci, kulturni dekontaminatori, oni za koje je Srpska – Republika Šumska…
U želji da nas daruju nekim novim Čedama i Bebama zaboravljaju, recimo, da monstruma Kostu K. nije izrodila krezuba Srbija, već najtvrđi antinaprednjački bastion u kojem nema mjesta za „kriminalno-porno elitu“ SNS. Taj najprozapadniji rejon Beograda gaji superiorni prezir prema Pink kulturi, gleda isključivo Šolakove televizije, djeca im koriste aplikacije za otkrivanje „fušerske“ garderobe kod drugara, pa je s toga smjelo tvrditi da je demonskog ubicu inspirisao isključivo sistem i njegovi hipnotisani konzumeri bez dvojke u vilici.
Zaboravlja pomenuta klika, takođe, da su oni godinama bili eksluzivni uvoznici „zapadnih vrijednosti“, da su istrajno vodili i skoro dobili kulturni rat protiv sopstvenog naroda, tradicije, SPC, da su isključivi krivci za fetišizaciju svih vrsta dječijih prava koja je nastavnike pretvorila u taoce bezobalnih roditeljskih ambicija, da učitelji kleče na kukuruzu pred raznim NVO komesarima i prevaspitačima Srba, da su iz Pionirskog grada istjerali izbjeglice sa Kosova da bi tu podigli Kuću Velikog brata, da su Narodni muzej držali zakatančenim. Metaforično, zaslužili su da im se barem uzme parafinska rukavica.
No, velika nacionalna trauma iz „Ribnikara“, najteža posle NATO bombi, izazvala je prirodnu reakciju velikog broja istinski zabrinutih građana, bez obzira na to što su gorepomenuti brže-bolje potrčali da tu brigu politički naplate. To vlast mora da ima u vidu. I da zna da pojedini njeni glasnogovornici histerizuju društvo mnogo više od Kristijana i opskurnih zadrugara.
Mora se, takođe, znati da je ovo socijalno vrenje „muzika za uši“ zapadnim projektantima obojenih prevrata. U tom smislu neke pojave poslednjih dana su vrlo znakovite:
– Majski masakri su dobili jak politički odraz kroz proteste, kao i njihovu medijsku obradu. Asistencijom sa strane mogu da destabilizuju i vlast i državu. Dovoljno je pogledati naslove u „Vašington postu“ ili „Gardijanu“ gdje je matrica ista – narod ustao protiv „populiste i prokremaljskog autokrate“. U narativ se smišljeno opet ubacuje Vučić kao mali Putin ne bi li se našao dovoljan razlog za operaciju njegovog svrgavanja.
– Na ovom talasu je i aktuelni udar borkinja za ženska prava na SPC (među antilitijašicama i princezama rodne ravnopravnosti je i Tatjana Vojtehovski, koja je svojevremeno u opskurnom kvizu pitala učesnicu da li je doživela orgazam dok ju je otac silovao). To i ne čudi, jer je prošle godine, u moru paranoičnih konstrukcija, briselska administracija žigosala i našu Crkvu kao promotera ruskog uticaja i destabilizujući faktor na Balkanu.
– Igranje na kartu razdora između Vučića i Milorada Dodika i slabljenje krucijalne nacionalne spone Beograd-Banjaluka.
– Još snažnije suzbijanje uticaja Srbije u Crnoj Gori i ispunjavanje agende Džejmsa Rubina.
U tom smislu je vrlo indikativno i rasformiranje Demokratskog fronta, kao opcije koja je bila tačka oslonca srpskog naroda.
– Nad glavama nam visi i novi sukob na Kosovu i Metohiji, jer Kurti namjerava da najkasnije do 28. maja u četiri opštine na sjeveru na silu instalira svoje gradonačelnike.
Ova ogromna lavina sručila se i na Srbiju i na Vučića. I možda će on prvi put u danima koji slijede imati suštinski sudar sa nekima iz svog okruženja. Riječ je o vesternizovanim pionirima Četvrte industrijske revolucije koji ga već mjesecima nagovaraju da uvede sankcije Rusiji i da prihvati ultimatum o Kosovu. To su oni na čardaku, odvojeni od baze SNS, koji o njoj u sebi misle isto što Srđan Milivojević izgovori. To su oni koji bi državu na Dan zahvalnosti izručili Kristoferu Hilu sa sve sosom od brusnice. Ako Vučić uspije i njih da zauzda onda stvarno neće biti novog Majdana u Beogradu.
pogled.me/novosti.rs