Novica Cerović (Tušina, 1805 — Tušina, 1895) je bio starohercegovački vojvoda, senator i ban.
Rođen je oko 1805. godine u selu Tušine u Drobnjacima, od oca Popa Milutina Cerovića i majke Vidosave Stijepović.Njegov otac Pop Milutin Cerović je pogubljen 1813. godine u Pljevljima zbog dizanja pobune.
Đed Nikole Petrovića Stanko se skumio s protom Milutinom Cerovićem, pri krštenju Milutinovog sina Novice. Smail-aga Čengić je ubio Stevana, Stankovog sina, a Novica je Njegošu donio glavu Smail-age Čengića, iako ga on nije ubio, no Aleksić. Ta glava se osušila na kuli u Trebinju.
Osnovnu školu je završio u Župskom manastiru, gdje mu je učitelj bio Panto Ćuk iz Mostara. U 27. godini je izabran za drobnjačkog kneza. Sa Njegošem je bio u prijateljstvu i izvršavao je njegova naređenja u turskom Drobnjaku.
U septembru 1840. po nalogu sa Cetinja, a zajedno sa Šujom Karadžićem i Mirkom Aleksićem organizovao je napad na Smail-agu Čengića, koji je bezobzirnim sredstvima prikupljao feudalne dažbine od drobnjačkih seljaka. Njegovu ulogu u pogibiji Smail-age Čengića pjesnički je prikazao Ivan Mažuranić u epu „Smrt Smail-age Čengića“ (Noćnik), a o tome pevaju i neke narodne pjesme.
Početkom 1841. postavljen je za vojvodu, a u julu iste godine za senatora. Tada se nastanjuje na Cetinju.
Godine 1856, sa vojvodom Mirkom je učestvovao, sa 6000 crnogorskih vojnika, u drugoj pohari Kuča. To je praktično bio masakr nad nepokornim brđanskim plemenom, koje je u to vrijeme bilo iscrpljeno nakon dvije borbe protiv Turaka.
Novioca Cerović je bio dobar poznavalac crnogorskog običajnog prava, upućivan je u sve krajeve Crne Gore kada je trebalo rješavati neki međuplemenski spor.
U Crnogorsko-turskom ratu bio je član Vrhovne komande knjaza Nikole u Hercegovini i u operacijama prema Baru i Ulcinju.
Saradnik je Valtazara Bogišića na prikupljanju podataka za Opšti imovinski zakonik.
Teško se razboleo krajem 1894. godine. Želja mu je bila da premine na dan Svetog Save, što se i ostvarilo. Preminuo je 14. januara 1895. godine (po starom kalendaru).
Nadgrobno slovo mu je držao knjaz Nikola Petrović, nakon parastaosa u Cetinjskom manastiru. Nikola je tom prilikom rekao da mu je Novica bio najbolji savjetnik koji mu je često govorio da nešto ne radi, jer neće biti dobro. Sahranjen je u tušinskoj crkvi. U Boanu mu je 1995. godine otkriven spomenik, a na svečanosti je besjedio akademik Miro Vuksanović.
Pogled.me