Srpska pravoslavna crkva slavi dan Svetog velikomučenika Dimitrija, koji je u narodu poznatiji kao Mitrovdan. Ovaj datum se u narodu označava i kao hajdučki rastanak, i doba godine kada počinje zima. U srpskom narodu Mitrovdan je jedna od većih slava, krsno ime nekih esnafa i dan održavanja zavjetine u mnogim mjestima.
Mitrovdan je posvećen antičkom komandantu Soluna iz trećeg vijeka, mučenom i pogubljenom zbog širenja hrišćanstva.
Solunski hrišćani Dimitrija su tajno sahranili. Na mjestu njegovog groba kasnije je podignuta crkva i proglašen je zaštitnikom grada Soluna.
Po predanju, Dimitrijev grob odisao je bosiljkom i smirnom, te je zato nazvan Mirotočivi.
I danas se vjeruje u ljekovitost njegovih moštiju. Crkveni spisi navode da je potom sveti Dimitrije „bdio nad svojim gradom i spasavao ga zemljotresa i drugih nesreća“.
Kod Rusa, kult sv. Dimitrija počeo je da se širi još u 12. vijeku. 1581. proglađen je zaštitnikom Sibira.
I u Srbiji svetom Dimitriju posvećeni su mnogobrojni hramovi, više od 120.
Krsna je slava brojnih porodica i ime nekih esnafa. U mnogim mjestima održavaju se zavjetine.
Na Mitrovdan, čuveni hajdučki rastanak iz narodnih pjesama, običaj je da se otpuštaju sluge kojima je istekao ugovor i iznajmljuju novi.
Ako pada snijeg, kaže se da je Sveti Dimitrije došao na bijelom konju, ako je oblačno čeka nas topla zima. Ako je vedro, po narodnom vjerovanju, zima pred nama je oštra.