Ukoliko bi Predsjednik Crne Gore proglasio zakone usvojene 20. marta i kasnije, legitimisao bi rad raspuštene Skupštine, kojoj je prestao mandat i u tom slučaju faktički delegitimisao vlastiti Ukaz o skraćenju mandata parlamentu, saopštio je Boris Bastijančić, savjetnik Predsjednika za ustavni sistem i pravna pitanja.
Saopštenje prenosimo integralno:
„Time što je za takav najavljivani čin protraćen propisani rok od 90 dana, ustanovljen pseudozakonom kojim je inoviran Zakon o Predsjedniku Crne Gore, stvorio se jasan osnov, tj. stekli su se neophodni pravni uslovi i zaokružilo opštepoznato faktičko stanje, da na kraju, saglasno slovu i duhu Ustava, konkretno na osnovu člana 92 stav 3 i norme više snage od zakonske, a sa istom posljedicom, šef države donese Ukaz o raspuštanju 27. saziva Skupštine CG, što je 16. marta i učinio. Tog dana Skupštini Crne Gore je prestao mandat. I to je sasvim jasno, lako za spoznati jednostavnim čitanjem Ustava Crne Gore, konkretno člana 84 stav 2, u kojem je izričito zapisano:„Skupštini može prestati mandat prije vremena na koje je izabrana raspuštanjem ili skraćenjem mandata Skupštine.
Slijedeći normiran ustavni tok institucionalnog postupanja, tumačeći i primjenjujući član 92 stav 5 najvišeg pravnog akta, uz sistemski povezane norme Zakona o izboru odbornika i poslanika, Predsjednik Crne Gore narednog dana donio je Odluku o raspisivanju prijevremenih izbora za poslanike, odredivši 11. jun kao datum njihovog održavanja.
Svakako, formalnopravno i materijalnopravno gledano, uz strogo poštovanje Ustava Crne Gore, zakona i ukupnog pravnog sistema države, sve u svjetlu vladavine prava i neprikosnovenog javnog interesa, odnosni pravni akti šefa države su legalni, održivi, legitimni i našem društvu prijeko potrebni i u njegovom su najboljem interesu.
Saglasno svemu pomenutom, svi nadležni državni organi, postupili su na odgovarajući, utvrđen, unaprijed poznat i očekivan način, osim Skupštine Crne Gore, koja prema iskazima njenog rukovodstva nastavlja svoj rad u „punom kapacitetu‟, kao da se u međuvremenu ništa nije dogodilo, odnosno uprkos Ukazu o njenom raspuštanju koji je na snazi i prestanku joj mandata po sili ustava. O kakvom je trenutnom radu i kapacitetu najvišeg zakonodavnog doma riječ, znakovito govori i nedolazak 40 poslanika na sazvane sjednice, dok i određeni poslanici koji im prisustvuju se ne libe da javno i nesporno kvalifikuju taj rad kao nelegitiman.
Ukoliko bi Predsjednik Crne Gore proglasio zakone usvojene 20. marta i kasnije, legitimisao bi rad raspuštene Skupštine, kojoj je prestao mandat i u tom slučaju faktički delegitimisao vlastiti Ukaz, priključujući se tako neprimjerenom antiustavnom kolu produženog trajanja, na koje gotovo svakodnevno upozoravaju brojni ugledni crnogorski pravnici, NVO sektor i međunarodni relevantni partneri.
Stoga, imajući u vidu navedeno, neka demokratska crnogorska javnost autoritativno (pro)cijeni čije je institucionalno ponašanje neprihvatljivo, ne samo sa stanovišta pravne nego i zdravorazumske logike“.
pogled.me