Zločin etničkog čišćenja sa predumišljajem koji su Albanci počinili nad kosmetskim Srbima od 17. do 19. marta 2004. nije zaboravljen, a još manje njegovi organizatori i počinioci.
Srpski bezbjednjaci iz BIA su u kontinuitetu otkrivali imena i prezimena zločinaca i stvarali ogromne baze podataka koji „spontani albanski revolt“ demaskiraju kao dobro isplaniranu masovnu operaciju koju su izveli samo formalno demobilisani pripadnici terorističke OVK, radikalni islamisti i albanski šovinisti.
– Planirali su da talas nasilja predstave kao navodnu spontanu reakciju Albanaca. Međutim, prikupljeni podaci ukazuju da je nasilje bilo unaprijed isplanirano i organizovano, njime je rukovođeno iz jednog centra i obuhvatalo je cjelokupnu oblast KiM – stoji u dokumentima BIA, tačnije u publikaciji koja je sačinjena povodom 20 godina od pogroma, a u koje su „Novosti“ imale uvid. U ovoj vrijednoj zbirci fakata, korišćeni su podaci prikupljeni operativnim radom Agencije, obavještenja dobijena od svjedoka ovih događaja koja su sabirana u dužem vremenskom periodu, sudska dokumentacija i drugi relevantni izvori o pravoj prirodi ovog planskog i sistematskog napada na Srbe izvedenog 17. marta 2004. godine.
Ekstremisti koji su predvodili etničko čišćenje Srba potekli su iz OVK i organizacija koje su iz nje proistekle: Udruženja veterana rata OVK i Udruženja invalida rata OVK, Demokratske partije Kosova (DPK), ilegalne albanske tajne službe ŠIK, nekih radikalno-islamskih organizacija Albanaca i najekstremnijih članova Narodnog pokreta Kosova i Narodnog pokreta za oslobođenje Kosova, kojima je terorizam bio isključivi metod borbe protiv Srba i Srbije.
– Planovi albanskih ekstremista da izazivanjem opšte pobune preuzmu vlast u Prištini i u potpunosti očiste pokrajinu od Srba donosili su se na tajnim sastancima. Njih je bilo više na različitim lokacijama, a najznačajniji su oni u stanu Azema Sulje u Prištini, u naselju Pejton, gdje su uz prisustvo političkog rukovodstva DPK, bliskih partija i organizacija, kao i rukovodstva ŠIK donete odluke o organizovanju pobune i martovskog pogroma Srba. Sa istim ciljem su održana i dva značajna sastanka u selu Smira, opština Vitina, u kući Ejupa Ametija, 29. oktobra i 15. novembra 2003. Na sastanku 29. oktobra učestvovali su i Emruš Džemajilji, Sadik Haklitjaha i još nekoliko osoba iz Prištine i pojedinih sela u opštinama Srbica, Glogovac i Prizren. U ovom sastavu je održan novi sastanak krajem novembra 2003. na kome je učestvovao i Džavit Haljiti, koji je prisutnima prenio instrukcije o daljim aktivnostima na planu zastrašivanja pripadnika DSK (partija Ibrahima Rugove) ali i pripremama za likvidacije pojedinih njenih pripadnika. Razmatrane su i aktivnosti oko organizovanja opšte pobune koja bi za cilj imala potpuno proterivanje Srba sa KiM – piše u dokumentima BIA.
Demokratska partija Kosova na čijem je čelu bio Hašim Tači i čiji su aktivisti bili organizatori etničkog čišćenja Srba i ubijanja političkih konkurenata, nastala je iz OVK. Da su zapadne službe to znale, pokazao je nekoliko godina kasnije procurili izveštaj njemačke službe BND u kome se lideri DPK navode kao šefovi hobotnice organizovanog kriminala. Očigledno je da su Tačija i njegove saradnike pratile zapadne službe koje su zabilježile da bivši šefovi OVK krijumčare narkotike, cigarete, trguju ljudima, a simptomatično je da „nisu uočili“ da pripremaju etničko čišćenje Srba.
Po jednom tumačenju, njima je naređeno da zažmure na te pripreme poslije sastanka kreatora „nezavisnog Kosova“ u septembru 2003. tokom posjete Prištini Bila Klintona, tada već bivšeg predsjednika SAD. Formalni razlog njegovog dolaska bila je dodela titule počasnog doktora nauka na albanskom „Prištinskom univerzitetu“. Suština je bila u sastanku sa Vilijamom Vokerom, američkim generalom koji je kao šef misije OEBS 1999. kreirao „slučaj Račak“ – povod za NATO agresiju, Veslijem Klarkom, glavnokomandujućim NATO, Ričardom Holbrukom, koji je kroz diplomatiju promovisao OVK kao predstavnike svih Albanaca i nametnuo ideju agresije.
Prisutan je bio i Bernar Kušner, prvi šef Unmika tokom čijeg su mandata Srbi i drugi nealbanci otimani da bi im u Albaniji bili vađeni organi. Zvanični plan međunarodne zajednice za KiM bio je da se prvo dostignu određeni društveni standardi, a da se kasnije razgovara o statusu. Klinton i ostali učesnici septembarskog sastanka su zaključili da status ima prvorazredni značaj. Sa ovom predistorijom postaje jasno zašto su tajne pripreme za etničko čišćenje Srba počele baš u jesen 2003. i zbog čega ih, navodno, niko iz međunarodnih snaga nije primijetio.
– Na sastanku koji je održan 15. novembra 2003. konkretno je dogovoreno ko će organizovati pobunu u Vitini i Gnjilanu, zbog čega su susretu prisustvovali i pojedini pripadnici tzv. Oslobodilačke vojske Preševa, Medveđe i Bujanovca (OVPMB) koji su u tom periodu boravili u opštini Gnjilane. Prisustvovali su Muhamet Džemajilji zvani Robelj, kasnije likvidiran u kriminalnom obračunu, Avdulj Jakupi, zvani Šakal iz sela Tanuševci, Sjeverna Makedonija kao i još nekoliko osoba iz Vitine.
Posebno angažovanje na pripremama pobune i etničkog čišćenja Srba ispoljili su pripadnici ilegalne albanske službe bezbednosti ŠIK koji su neposredno na terenu grupisali svoje članove po opštinama i animirali ekstremiste da se u što većem broju odazovu rušilačkim demonstracijama i napadima na Srbe. Značajan deo naoružanih pripadnika ŠIK, pored glavnog napada na severni deo Kosovske Mitrovice, određen je da oružano dejstvuje prema srpskim mještanima u Čaglavici i okolnim selima. Dogovoreno je da se njima pridruži i grupa naoružanih ekstremista koju će predvoditi Driton Godžaj, oficir oružanih snaga Republike Albanije – navodi se u dokumentima BIA, dostupnim „Novostima“.
ŠIK je raspodelio i naoružanje, a snajpere su dobile grupe terorista iz Južne Mitrovice, da njima dejstvuju po Srbima iz Severne Mitrovice i francuskim vojnicima koji su čuvali most preko Ibra. Među teroristima je bila istaknuta grupa iz Peći kojom je rukovodio Ibrahim Keljmendi, a pripadali su joj Ćerim Keljmendi, Agron Sulejmani, Fljorim Ejupi, Škumbin Mehmeti, Faik Šaćiri, Aljban Dizdari, Bedri Krasnići, Bajram Ismalji, Faton Suljejmani. Radi se o grupaciji ekstremista i terorista koja je organizovala i izvršila brojne zločine i politička ubistva na KiM, nakon 1999. po nalogu ekstremnog albanskog političkog krila i ŠIK.
Organizacija „Veterani OVK“ je 15. i 16. marta pripremila teren za akciju organizovanjem masovnih nasilnih demonstracija u Prištini, Južnoj Mitrovici, Gnjilanu i drugim gradovima na KiM, tražeći hitno priznavanje nezavisnosti Kosova i oslobađanje iz zatvora saboraca optuženih za zločine. Albanski mediji su 16. marta lansirali lažnu vest o stradanju tri albanska dečaka iz sela Čabre u Ibarskom Kolašinu, koji su se navodno udavili u Ibru jer su ih sa pisma jurili Srbi iz susednog sela Zupče. Unmik policija je to demantovala, ali kasno.
– Ova lažna i orkestrirana vest bila je okidač za unapred režiranu i precizno dogovorenu reakciju Albanaca. Značajnu ulogu u kreiranju ove dezinformacije imao je Halit Berani iz Kosovske Mitrovice, aktivista Odbora za ljudska prava. Korišćene su i SMS poruke koje su organizovano upućivane preko provajdera kako bi se omasovili skupovi, dok je fiksna telefonija bila isključena po nalogu tadašnjeg direktora pošte Etrura Rustemija i njegovog pomoćnika Demira Limaja, rođenog brata Fatmira Limaja. U Prizrenu su demonstracije usmeravane preko TV Besa čiji su vlasnici bili Muarem i Irfan Fuša – navodi BIA.
Tako je pripremljen trodnevni lov na Srbe.
– Počelo je 17. marta, 2004. naizgled mirnim protestima. Nastavnici su vodili svoje učenike na most koji povezuje severnu i južnu Mitrovicu u znak protesta zbog smrti trojice dečaka. Tri časa kasnije, šest osoba bilo je ubijeno a kuće širom Kosova bile su u plamenu jer su gnevni demonstranti iskaljivali bes. Kampanja etničkog čišćenja trajala je tri dana i za sobom ostavila 19 mrtvih, 954 povređena, 4.100 raseljenih, 550 kuća i 27 pravoslavnih crkava i manastira je spaljeno, a dodatne 182 kuće i dve crkve/manastira je oštećeno – piše u službenom izveštaju Misije OEBS i Unmika, čiji se podaci i ocene podudaraju sa onima iz naše službe.
Prvi u nizu izveštaja ovih organizacija je objavljen u decembru 2005, godinu i po posle događaja, a drugi 2009. i u oba se vrlo precizno koristi pravna kvalifikacija događaja kao etničko čišćenje.
U dokumentu OMiK „Četiri godine kasnije – Pregled predmeta u vezi sa martovskim neredima 2004. u krivičnom pravosudnom sistemu Kosova“ navode se rezultati praćenja rada sudova na osnovu izveštaja Unmik policije koja je „prebrojala 33 glavna nereda sa otprilike 51.000 učesnika“. U njemu piše: „Vrlo često se dešava da se navodni počinioci određenih krivičnih dela ne optuže i kazne u skladu sa težinom počinjenog dela. Sudovi često nisu uzimali u obzir kao otežavajuću okolnost etnički motiv koji je uzrok mnogih počinjenih zločina. Optuženi koji su okrivljeni za teška krivična dela kao što je paljenje religioznih spomenika ili ranjavanje ljudi (uključujući i policajce) često su dobijali blage kazne čije je izvršenje u mnogim slučajevima suspendovano. OEBS je zabrinut zbog malog broja optužnica“.
Neporedno posle pogroma održano je vanredno zasedanje albanske skupštine Kosova koja je zaključila da je albanski revolt izbio opravdano, jer se odugovlačilo sa proglašenjem nezavisnosti Kosova. Holbruk je izjavio gotovo isto: da je eskalacija nasilja bila očekivana jer „međunarodna zajednica nije napravila napredak u određivanju konačnog statusa Kosova“. Etničko čišćenje Srba 2004. bilo je opravdanje licemernom Zapadu za što hitnije priznavanje nezavisnosti Kosova, da se sličan „spontani“ zločin navodno ne bi ponovio.
U Prištini je masa Albanaca opkolila zgradu JU programa, jedinu u kojoj je preostalo tridesetak srpskih porodica, paleći sve u njenoj okolini, a ubacili su četiri „Molotovljeva koktela“ u stan gde se nalazilo četvoro dece. U Gnjilanu su zapalili 22 srpske kuće i više desetina demolirali. U Prizrenu su u prvom naletu zapalili sve srpske bogomolje i sve srpske kuće u naselju Potkaljaja. U Prizrenskoj bogosloviji je živ izgoreo Dragan Nedeljković. Eparhija raško-prizrenska, tada jedini izvor informacija sa KiM, saopštila je 17. marta uveče da je uništeno 14 srpskih manastira i crkava.
(Novosti.rs)
Povezani tekstovi
No related posts.